Mnoge generacije mladih su se u Parku prvi put zaljubile ili poljubile, mnoge dobre knjige su pročitane, napravljeni su prvi koraci ili krugovi biciklom. Za starije sugrađane i rekreativce Park je, pre svega oaza čistog vazduha i utočište mira, tišine i hladovine, a za decu to je prostor za igru.

1782. godine u Francjozefsfeld (današnje Novo Selo) sa roditeljima se doselio dečak po imenu Johan Kajzer. Nakon školovanja u Austriji, vratio se u Semberiju i zaposlio kao službenik u Odeljenju za lovstvo i podizanje šuma bijeljinske Opštine.
Na prostoru današnjeg gradskog parka nalazila se napuštena ledina koja bi verovatno ostala još dugo zapuštena da mladi opštinski službenik početkom 1891. godine nije zatražio, a Opština odobrila kupovinu sadnica za budući park.

Johan Kajzer je od početka ideju podizanja parka shvatio nemački pedantno i predano. Nakon izrade plana budućeg parka, napravljenog po ugledu na parkove u Austriji i Mađarskoj, Johan je dva puta odlazio po sadnice u Beč i Peštu, a najviše je nabavio sadnica platana (do tada nepoznatog u ovim krajevima) i kestena za aleje parka. U tovarima su bile i sadnice topole, lipe, jablana, jele, tuje, bora i bukve.