Na ušću Jezave u Dunav, na severu Srbije, Smederevska tvrđava, izgrađena po nalogu despota Đurđa Brankovića u 15. veku, bila je poslednja srpska prestonica srednjeg veka. U rekordnom roku od 1428. do 1430. godine, podignut je Mali grad sa 6 kula, služeći kao sedište despota Đurđa i državnih institucija. Zatim je izgrađen Veliki grad sa 19 kula na 10,5 hektara. Tvrđava je oblikovana po uzoru na Carigrad, s dva nepravilna trougla okružena vodom.

Zidovi tvrđave, visoki 10 metara i debeli 4 metra, sačinjavali su odbrambene bedeme s 25 kula visokih do 20 metara. Iako je sagrađena u doba vatrenog oružja, Smederevska tvrđava je bila namenjena borbi hladnim oružjem. Izgradnjom tvrđave, Smederevo je postalo upravno, privredno, kulturno i crkveno središte despotovine Srbije.

Legenda o zakopanom blagu, koje su Đurđevi podanici sakrili negde u Tvrđavi pre nego što su grad pokorili Turci, i dalje budi maštu svih koji šetaju duž zidina smederevskih kula.