Manastir, osnovan krajem 14. veka u vreme kneza Lazara, prolazio je kroz burnu istoriju tokom vladavine Turaka. Teško oštećen i zapušten, manastir je tokom 16. veka značajno obnovljen. U 18. veku, konaci manastira postali su dom jedne od najstarijih škola u regionu. Tokom Drugog svetskog rata, manastir je ponovo pretrpeo teška oštećenja, ali je zahvaljujući naporima igumanije Mihaile, nakon rata obnovljen. U temeljima su ponovno izgrađeni zapadni, severni i istočni konaci.

Značajne arheološke nalaze donela su konzervatorska istraživanja 1981. godine, kada su otkriveni veliki fragmenti fresaka iz 14. veka. Ikonostas, koji potiče iz kasnog 19. veka, sastavljen je od ikona različitih epoha. Duborezni krst datira iz poslednje decenije 16. veka, oltarske dveri iz prve polovine 17. veka, dok su prestone ikone Bogorodice Odigitrije, Hrista Pantokratora i Sabora arhangela nastale u četvrtoj deceniji 19. veka.