U Trstenik, gradić na uzdignutoj masivnoj steni koji vekovima zapljuskuju talasi Zapadne Morave, putevi vode iz pravca Kruševca sa jedne i Vrnjačke Banje i Kraljeva sa druge strane. Ime je dobio po trsci koja je rasla na obali Morave.
Arheološki lokaliteti Blagotin i Stragari nam govore da je još neolitski čovek prepoznao i koristio blagodeti ovog kraja za poljoprivrednu proizvodnju. Prvi pisani pomen Trstenika nalazi se u darovnoj povelji manastiru Ravanici, kojom knez Lazar 1381. godine svojoj zadužbini poklanja metohe Trstenik i Veluće. Iz srednjovekovnog perioda potiču i manastiri Moravske arhitektonske škole, Ljubostinja i Veluće.
Po odobrenju Miloša Obrenovića, od 1832. godine gradi se novi Trstenik, na prostranoj rečnoj terasi Morave, mestu znatno pogodnijem za širenje i razvoj grada. Trstenička čaršija se postepeno širi, tako da postaje sedište sreza koji je obuhvatao sela današnje opštine i deo opštine Vrnjačka Banja. Centar nove varoši je gradski trg sa vrlo živom pijacom, crkvom, zanatskim radnjama, mehanama. Staro jezgro grada sa brojnim zgradama iz druge polovine 19. i sa početka 20. veka svedoči da je Trstenik bio varoš uglednih zanatlija, trgovaca, vinara.
Na nagli porast izvoza poljoprivrednih i zanatskih proizvoda i privredni razvoj celokupnog kraja naročito je uticala izgradnja železničke pruge Stalać-Kraljevo 1910. godine. Tada se Trstenik povezuje ne samo sa gradovima širom Srbije, već izvozi svoje proizvode u Austriju i druge evropske zemlje.
Nakon Drugog svetskog rata industrijskim razvojem i doseljavanjem stanovništva zbog potreba zapošljavanja Trstenik dobija izgled modernog industrijskog gradića sa stambenim zgradama i soliterima, trgom, parkom, sportskim objektima, sportskim aerodromom. Okolina grada je orijentisana na poljoprivrednu proizvodnju, a u stalnom usponu su vinarstvo i ruralni turizam.